top of page

Does my healthy dog need a physiotherapist?

"Sport is health" is a term we all know...

just like each of us, we know someone who, after years of practicing sports (not necessarily competitively), suffers from various dysfunctions and pains related to past overloads, micro-injuries or injuries.

Sporting and working dogs are no different from humans in this respect.

Apart from one thing that works against them - dogs do not signal pain or injury to the same extent as humans. This natural adaptation makes it much more difficult for caregivers to prevent the negative effects of events (e.g. degeneration or persistent inflammation of soft tissues, often leading to disability).

That is why in humans, the athlete is provided with physiotherapeutic care. It depends onregular examinations, regenerative therapy, improving after injuries and preparation for competitions and care during their duration. With such care, a working or sporting dog will maintain its best shape for years, and after the end of its career, it will enjoy good health.

Is regular training not enough?

Unfortunately not.Motor preparation focusing on fitness, work on physical condition, and even specific sports training, including warm-up and cool down are necessary, but not sufficient.

In the program of specific preparation for sport there should be a place fora qualified zoophysiotherapistwho will work closely with the tutor/trainer.

A zoophysiotherapist is authorized to carry outcomplete orthopedic and neurological examination, which allows for quick detection of micro-injuries, overloads or muscle imbalance.

In case of irregularitieswe develop a treatment plan with selected treatment methods in the field of physiotherapy and complementary medicine(manual therapy, tool therapy, physiotherapeutic therapy, sports acupuncture, therapy with medicinal leeches, etc.).

For healthy dogs we offerrecovery-enhancing therapyduring detraining or forced rest and support before/during/after competitions or events.

My dog trains agility and my friend's dog is a lifeguard, is one pet physio enough?

A good therapist understands perfectlyfundamental differencesas to the physical requirements that must be met by a dog engaged in a specific sporting activity, similarly toracial predispositionto specific diseases. So he can focus onsensitive areas of the dog's body,

to strengthen or regenerate them. At the request of the tutor, these tasks can be extended by elaborationtraining plantailored to a specific sport or activity andongoing therapeutic supportbefore, during and after starts or events.

What can we offer?

  • exercise, including stretching

  • therapeutic, sports and relaxation massage

  • lymphatic drainage

  • manual and tool therapies

  • Stecco myofascial therapy

  • physical therapy, including electrostimulation and thermotherapy

  • acupuncture

  • kinesiotaping

  • kinesitherapy, fitness, dry treadmill

  • therapy with medical leeches as a healing method and natural doping

  • rehabilitation, postoperative care, anti-decubitus therapy and others.

  • the care of a zoophysiotherapist during events and competitions

Range of therapy:

  • joint instability and injuries

  • strains, injuries and muscle diseases (post-traumatic and chronic, including contractures, atrophies, myopathies)

  • tendinopathy

  • inoperable ligament injuries

  • treatment of pain of various origins

  • weakening of immunity; states of physical exhaustion, overtraining

  • therapy of scars and adhesions after surgery

  • inoperable spinal injuries

  • foot and paw injuries

  • therapy after bone fractures (acceleration of bone union, rehabilitation)

  • wound healing

  • behavior therapy

Additionally:

  • renting a room for training, training and lectures

  • for animals after surgeries/injuries: (24h or hourly care for an immobilized patient, anti-decubitus therapy, drug application, upright positioning, improvement, home adaptation, training and support for carers)

AGILITY

Charakterystyka obciążeń:

Rodzaje urazów:

Popularne w tym sporcie urazy mają bezpośredni związek z częstotliwością i intensywnością obciążenia na jakie narażony jest pies. Należy podkreślić, że urazy nie występują wyłącznie dlatego, że do wysokiego obciążenia dochodzi za często. Urazy występują u zwierząt z podobną częstotliwością kiedy obciążenie jest za duże, a częstotliwość normalna lub ta jest zbyt wysoka, a obciążenie w normie.

Typowe urazy i jednostki chorobowe:

  • tendinopatia przyczepu dalszego mięśnia nadgrzebieniowego

  • tendinopatia ścięgna bliższego mięśnia dwugłowego ramienia

  • uraz mięśnia biodrowo-lędźwiowego

  • tendinopatia przyczepu dalszego mięśnia brzuchatego łydki

  • zwichnięcie ścięgna mięśnia zginacza powierzchownego palców

  • uraz przedziału przyśrodkowego stawu łokciowego

  • zerwanie więzadła krzyżowego doogonowego

  • urazy łap (np. zerwanie pazura lub stłuczenia)

  • problemy z układem powięziowym, a w konsekwencji układem mięśniowym i kostnym

agillity, pies sportowy

Przykłady:

  • patologiczne napięcie mięśnia najszerszego grzbietu w wyniku skrętów z płaszczyzny strzałkowej do poprzecznej podczas lądowania i zwrotu psa może wpłynąć na nieprawidłowe ustawienie miednicy

  • na skutek wstrząsu i napięcia powięzi podczas lądowania psa po skoku następuje zacieśnienie stawu ramiennego co może powodować ból, redukcję prędkości i niechęć do skoków.

Uwarunkowania genetyczne:

  • owczarki szetlandzkie: zwichnięcie ścięgna mięśnia zginacza powierzchownego palców 

  • border collie: miopatia nitkowata (uszkodzenie włókien mięśniowych)

Oznaki kontuzji:

  • ​niechęć do wykonywania skoków

  • niechęć do wejścia na ring, pokonywania niektórych przeszkód, a nawet kontaktu z nimi

  • zmniejszenie prędkości

  • zaburzenia koordynacji ruchowej np. przy zeskoku z pochylni

  • drobienie (zbliżanie się do przeszkody drobnymi, energicznymi krokami)

  • brak płynności skoku

  • bolesność kręgosłupa gł. w odcinku L/S

  • kulawizny o różnym stopniu nasilenia

  • odbicie do skoku zbyt blisko lub zbyt daleko od przeszkody

  • sztywność i kulawizny po występie

  • wrażliwość stóp

  • niepokojące zachowania behawioralne (brak chęci do ćwiczeń)

Ciekawostki:

  • 30% psów uprawiających agility doznaje kontuzji

  • 58% urazów psów trenujących agility ma miejsce podczas zawodów (najczęściej: naderwania, zwichnięcia, stłuczenia stawu ramiennego, grzbietu, szyi oraz palców)

  • częstość występowania urazów znacznie maleje u psów starszych niż 4 lata oraz u tych, których przewodnicy trenują ten sport od więcej niż 5 lat

PSY POSZUKIWAWCZE I RATOWNICZE

Charakterystyka obciążeń:

​Psy w tych zawodach wykonują swoją pracę w różnych, najczęściej trudnych warunkach. Poruszanie się psa na terenie otwartym, praca na gruzowisku, w terenie górskim po przejściu lawiny, uprawianie ratownictwa wodnego, detekcja wodna, poszukiwanie osób i ciał to tylko niektóre z dyscyplin. Podłoże, na którym pracują zwierzęta, determinuje w dużej mierze to, jakimi predyspozycjami powinny się wykazywać. Cechą wspólną jest wymóg posiadania doskonałej koordynacji ruchowej oraz świetna kondycja. Jedną z najważniejszych predyspozycji do takich prac jest także przygotowanie mentalne oraz umiejętność radzenia sobie w sytuacjach napięcia nerwowego. Przekłada się to na fizjologiczne działanie układu nerwowego, powięziowego i mięśniowego. 

Rodzaje urazów:

Odpowiednie czucie ciała i stabilizacja centralna odgrywa kluczową rolę dla zachowania koniecznej równowagi. Mięśnie tułowia podtrzymują kręgosłup w odcinku piersiowym i lędźwiowym w równowadze. Zapewniają zatem elastyczność oraz prawidłową pracę i podparcie. Brak siły mięśniowej korpusu oraz nieprawidłowa praca układu mięśniowo-powięziowego może skutkować nie tylko urazem awulsyjnym ale także mikrourazami, które są trudne do wykrycia gołym okiem. Niewykryte, przez co nieleczone na bieżąco, przekształcą się w stany przewlekłe powodując trudne do naprawienia dysfunkcje w organizmie psa lub konieczność interwencji chirurgicznych. 

Typowe urazy i jednostki chorobowe:

  • uraz przeprostny stawu nadgarstkowego

  • urazy łap (opuszek, pazurów)

  • mialgia (ból mięśniowy), obolałe mięśnie

  • miopatia mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego 

  • urazy więzadeł

  • urazy/zwyrodnienia kręgosłupa 

  • ostra miopatia ogonowa 

  • dysplazje 

  • urazy przy pokonywaniu przeszkód terenowych 

  • mikrourazy, nadwyrężenia, stłuczenia, zerwania mięśni

  • przewlekłe napięcia w okolicach stóp prowadzące do chorób zwyrodnieniowych stawów

Przykłady:

pies poszukiwawczy, ratowniczy

  • uderzenie kończyną o podłoże pod kątem, do którego nie był przyzwyczajony (np. nie pracował na gruzowisku lecz na płaskim terenie lub piasku) spowoduje duże napięcia na powierzchni stawu, ból i kulawiznę. 

  • pies ulega wyziębieniu podczas akcji poszukiwawczej co sprawia, że praca mięśniowa wykorzystywana jest w znacznym stopniu do termoregulacji organizmu, zamiast koncentrować się na wysiłku fizycznym

  • nadwyrężenia w obrębie szyi osłabiające grzbiet psa, co prowadzi do wysychania lusterka nosowego, co uniemożliwia podjęcie tropu

Uwarunkowania genetyczne:

  • owczarek niemiecki: miopatia mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego, schorzenia kręgosłupa, dysplazje stawów 

  • golden retriever: dysplazje stawów biodrowych i łokciowych, zwichnięcie rzepki

Oznaki kontuzji:

  • sztywność chodu

  • kulawizny

  • braki równowagi 

  • zaburzenia postawy i ruchu

  • niechęć do pracy na nierównym lub trudnym terenie

  • niepokojące zachowania behawioralne (brak entuzjazmu, dekoncentracja)

  • zmniejszona zdolność do tropienia (zaburzenia węchowe)

  • bolesność tkanek miękkich i stawów

OBEDIENCE

Charakterystyka obciążeń:

Obedience jest sportem wymagającym dobrej kondycji i przygotowania psa do wysiłku. Pod wieloma względami sport ten jest trudny dla układu mięśniowo-szkieletowego. Duża liczba skurczów niezbędna do utrzymania wymuszonej pozycji w czasie poruszania się w wolnym tempie pochłania wielką ilość energii i wymaga całkowitej kontroli równowagi. Lewy bark odpowiada za utrzymanie postawy i reguluje odległość od nogi przewodnika, a prawy bark jest stałym punktem obrotu. Powtarzające się przechylenia kręgosłupa w prawą stronę na skutek przekrzywiania głowy wywierają ogromny nacisk na cały kręgosłup przyczyniając się do powstania zwyrodnień i urazów.

Rodzaje urazów:

​Najbardziej narażona na urazy jest okolica lędźwiowa kręgosłupa oraz obręcz miedniczna przy jednoczesnym nadwyrężaniu odcinka szyjnego kręgosłupa (głowa wysoko uniesiona). Pies znajdujący się zawsze po lewej stronie przewodnika, utrzymując z nim kontakt wzrokowy wymusza nienaturalną pozycję kręgosłupa szyjnego powodując jego duże obciążenie.  

Typowe urazy i jednostki chorobowe:

  • zwyrodnienia kręgosłupa

  • tendinopatia przyczepu dalszego mięśnia brzuchatego łydki

  • blokada różnych segmentów kręgosłupa

  • przeciążenia mięśniowe w mięśniach posturalnych

  • asymetrie w umięśnieniu 

  • nadwyrężenia mięśni grupy kulszowo-goleniowej

  • urazy mięśni pośladkowych związane z przedłużającym się skurczem ekscentrycznym tej grupy mięśni

  • niestabilność miednicy

Przykłady:

obedience, psy sportowe

  • długotrwałe napięcie w szyi często doprowadza do przewlekłych urazów barków. 

  • ryzyko potencjalnej utraty zdolności pracy węchowej związane z przewlekłymi przeciążeniami w obszarze szyi.

Uwarunkowania genetyczne:

  • owczarek niemiecki: miopatia mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego, schorzenia kręgosłupa, dysplazje stawów 

  • border collie - miopatia nitkowata (uszkodzenie włókien mięśniowych)

  • owczarek belgijski: dysplazja stawów biodrowych

Oznaki kontuzji:

  • niemożność dotrzymania kroku

  • powolne przyjmowanie postawy

  • kołysanie miednicą na boki

  • niechęć do wykonywania zadań np. siadu

IGP/IPO

Charakterystyka obciążeń:

Występujące w tym sporcie połączenie elementów tropienia, posłuszeństwa i obrony powoduje, że jest jednym z najbardziej wszechstronnych sportów. To powoduje, że jest także jednym z najbardziej wymagających i obciążających.  Zadania jakie wykonują psy wymagają umiejętności przenoszenia ciężaru ciała, stabilności kończyn, elastyczności tkanek miękkich, stawów i kręgosłupa, stabilnej miednicy, zachowania pełnego zakresu ruchu w stawach, silnego korpusu wytrzymującego duże napięcia. 

Rodzaje urazów:

Najczęściej urazy wynikają z ostrych odbić, wstrząsów i nadwyrężeń związanych ze skokami i aportem. Uszkodzenia mięśni, początkowo w formie mikrourazów, przy zwiększonej częstotliwości lub natężeniu wykonywanych ćwiczeń mogą prowadzić do stanów przewlekłych, aż do zerwań i silnych zwyrodnień. Podczas pokonywania toru może także dojść do złamań awulsyjnych. 

Typowe urazy i jednostki chorobowe:

  • przeciążenia kończyn piersiowych i mikrourazy mięśni

  • przeprost przejścia lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa

  • uszkodzenia kręgosłupa w odcinku szyjnym

  • urazy twarzoczaszki

  • uszkodzenia łap (opuszek, pazurów)

  • kontuzje barku, głównie strony, na którą pies ląduje

Przykłady:

IGP, IPO

  • zarówno przeszkoda o wysokości 1 metra jak i palisada wiążą się z największym ryzykiem urazów podczas pokonywania toru 

  • podczas obrony na kręgosłup psa ogromne obciążenia wywierają siły ściskające i obrotowe kręgosłupa

Uwarunkowania genetyczne:

  • owczarek niemiecki: miopatia mięśnia półścięgnistego i półbłoniastego, schorzenia kręgosłupa, dysplazje stawów

  • biały owczarek szwajcarski: mielopatia zwyrodnieniowa, dysplazja stawów

  • rottweiler: dystrofia mięśniowa, zapalenie mięśni żuciowych, dysplazja stawu łokciowego i biodrowego, neuroaksonalna dystrofia

  • doberman: dysplazja stawów biodrowych, kardiomiopatia rozstrzeniowa, zespół chwiejności

Oznaki kontuzji:

  • sztywność chodu

  • kulawizny

  • napięcia mięśniowe w okolicach obręczy barkowej i grupy kulszowo-goleniowej

  • niechęć do wykonywania skoków i problemy w ich sprawnym wykonaniu

  • niezachowanie prawidłowej prędkości w czasie aportowania

  • zaburzenia behawioralne (dekoncentracja, brak zapału do pracy)

  • zmniejszona zdolność do tropienia 

  • uszkodzenia łap (opuszek, pazurów)

bottom of page